هوای خوش

ماه تابید و چو دید آن همه خاموش مرا

 

نرم باز آمد و بگرفت در آغوش مرا

 

گفت:خاموش در اینجا چه نشستی؟گفتم:

 

بوی "محبوبه ی شب"میبرد از هوش مرا

 

بوی محبوبه ی شب,بوی جنون پرور عشق

 

وه,چه جادوست که از هوش برد بوش مرا

 

بوی محبوبه ی شب,نغمه ی چنگی ست لطیف

 

که ز افلاک کند زمزمه در گوش مرا

 

بوی محبوبه ی شب همچو شرابی گیراست

 

مست و شیدا کند این جام پر از نوش مرا

 

بوی محبوبه ی شب جلوه ی جادویی اوست

 

آن که کرده ست به یکباره فراموش مرا...